เพลงปฏิวัติ

ลำดับเหตุการณ์กบฎในประเทศไทย

เอนทรี่หัวข้อที่ผมเขียนขึ้นมานี้ เขียนเป็นเอนทรี่แรกของบล็อกนี้ โดยข้อมูลส่วนใหญ่นั้นมาจากเว็บไซต์ วิกีพีเดียและผมก็อธิบา สรุป ตัดแต่งเองเป็นบางส่วน เพื่อให้ข้อมูลกระชับ ไม่ยาวเกินไป  ผมอยากบอกว่าผมก็ไม่ใช่นักเขียนหรือนักเรียบเรียงตัวยงนักหรอกครับ แต่อยากตีแผ่ข้อมูลให้หลายๆคนรับรู้

กบฎ ในประเทศไทยนั้นมีที่เป็นเหตุการณ์หลักๆเกิดขึ้นทั้งหมด 13 ครั้ง ตามกฎหมายไทยนั้น กบฎหรือขบถเป็นความผิดทางอาญา  ฐานกระทำความผิดต่อความมั่นคงของรัฐ ภายในราชอาณาจักร โดยใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญว่าจะใช้กำลังประทุษร้าย เพื่อล้มล้าง หรือเปลี่ยนแปลงรัฐธรรมนูญ หรือล้มล้างอำนาจนิติบัญญัติ อำนาจบริหาร หรืออำนาจตุลาการ หรืออำนาจอธิปไตยทั้งสาม หรือแบ่งแยกราชอาณาจักร หรือยึดอำนาจปกครอง ถ้าการกระทำทั้งหมดนี้สำเร็จจะเรียกว่าการ ปฏิวัติ ถ้าไม่สำเร็จจะเรียกว่า กบฎ  

ครั้งที่1 กบฎ ร.ศ.130 (พ.ศ.2454) โดย คณะ ร.ศ.130 

- เกิดขึ้นก่อนการปฏิวัติสยาม พ.ศ. 2475 นานถึง 20 ปี โดยเกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 6 เมื่อปี พ.ศ. 2455 (ร.ศ. 130) เมื่อนายทหารและปัญญาชนกลุ่มหนึ่ง วางแผนปฏิบัติการโดยหมายให้พระมหากษัตริย์ทรงพระราชทานรัฐธรรมนูญให้ และเปลี่ยนแปลงการปกครองสู่ระบอบประชาธิปไตย แต่แผนการแตกเสียก่อน จึงมีการจับกุมผู้คิดก่อการหลายคนไว้ได้ 91 คน คณะตุลาการศาลทหารมีการพิจารณาตัดสินลงโทษให้จำคุกและประหารชีวิต โดยให้ประหารชีวิตหัวหน้าผู้ก่อการจำนวน 3 คน คือ ร.อ.เหล็ง ศรีจันทร์ ร.ท.จรูญ ณ บางช้าง และ ร.ต.เจือ ศิลาอาสน์ ลงโทษจำคุกตลอดชีวิต 20 คน จำคุกยี่สิบปี 32 คน จำคุกสิบห้าปี 6 คน จำคุกสิบสองปี30 คน  แต่พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ทรงมีพระบรมราชวินิจฉัย และได้มีพระบรมราชโองการพระราชทานอภัยโทษ ละเว้นโทษประหารชีวิต ด้วยทรงเห็นว่า ทรงไม่มีจิตพยาบาทต่อผู้คิดประทุษร้ายแก่พระองค์

 ครั้งที่2 กบฎบวรเดช (11 ตุลาคม พ.ศ.2476) โดย คณะกู้บ้านกู้เมือง มีพลเอกพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าบวรเดช เป็นหัวหน้า

- เกิดขึ้นเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2476 นับเป็นการกบฏครั้งแรกในประวัติศาสตร์ไทย หลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองในปี พ.ศ. 2475 สาเหตุมาจากความขัดแย้งระหว่างระบอบเก่าและระบอบใหม่ จากข้อโต้แย้งในเรื่องเค้าโครงเศรษฐกิจที่เสนอโดยนายปรีดี พนมยงค์ ที่ถูกกล่าวหาจากผู้เสียประโยชน์ว่าเป็น "คอมมูนิสต์" และชนวนสำคัญที่สุดคือข้อโต้แย้งในเรื่องพระเกียรติยศและพระราชอำนาจของพระมหากษัตริย์ในระบอบใหม่ เป็นผลนำไปสู่การนำกำลังทหารก่อกบฏโดยพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าบวรเดช อันเป็นที่มาของชื่อ "กบฏบวรเดช" โดยในที่สุดฝ่ายรัฐบาลสามารถปราบปรามคณะกบฏลงได้ ส่วนพระองค์เจ้าบวรเดชหัวหน้าคณะกบฏและพระชายาได้หนีไปยังประเทศกัมพูชา 

ครั้งที่3 กบฎนายสิบ (3 สิงหาคม พ.ศ.2478) โดย สิบเอกสวัสดิ์ มะหะหมัด เป็นหัวหน้า

- เป็นแผนที่จะเกิดขึ้นในเวลา 03.00 น. วันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2478 เมื่อนายทหารชั้นประทวนในกองพันต่าง ๆ นำโดย สิบเอกสวัสดิ์ มหะมัด ได้รวมตัวกันก่อการเพื่อเปลี่ยนแปลงการปกครอง โดยหมายจะสังหารนายทหารคนสำคัญในกองทัพบกหลายคน โดยเฉพาะหลวงประดิษฐมนูธรรม (นายปรีดี พนมยงค์) ให้จับตายเท่านั้น เมื่อลงมือจริง สามารถจับพระยาพหลพลพยุหเสนา และ พันโทหลวงพิบูลสงคราม (จอมพลป. พิบูลสงคราม - ยศในขณะนั้น) เป็นตัวประกันไว้ได้ แต่รัฐบาลสามารถจับกุมผู้คิดก่อการเอาไว้ได้ในวันที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2478 เวลา12.00 น. ต่อมาได้มีการตั้งศาลพิเศษชำระคดี หัวหน้าฝ่ายกบฏ ส.อ.สวัสดิ์ มหะมัด ถูกตัดสินประหารชีวิต โดยศาลนี้ไม่มีทนาย ไม่มีอุทธรณ์ ไม่มีฎีกา และยังสามารถตั้งผู้พิพากษาได้ตามใจอีกต่างหาก โดยไม่จำเป็นต้องเป็นผู้พิพากษาที่ผ่านคดีต่าง ๆ มาแล้วอย่างมากเช่นศาลคดีตามปกติ

 ครั้งที่4 กบฎพระยาทรงสุรเดช หรือ กบฎ 18 ศพ (29 มกราคม พ.ศ.2482) โดย พันเอกพระยาทรงสุรเดช เป็นหัวหน้า

- เป็นเหตุการณ์ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2482 เนื่องจากความขัดแย้งระหว่าง หลวงพิบูลสงคราม กับพระยาทรงสุรเดช ตั้งแต่ก่อนการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ.2475 การสนับสนุนพระยามโนปกรณ์นิติธาดา เหตุการณ์ครั้งกบฏบวรเดช และเหตุการณ์พยายามลอบสังหารหลวงพิบูลสงครามติดต่อกันหลายครั้ง (ลอบยิง 2 ครั้ง วางยาพิษ 1 ครั้ง)

เมื่อหลวงพิบูลสงคราม ได้ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรี สืบต่อจากพระยาพหลพลพยุหเสนา เมื่อวันที่16 ธันวาคม พ.ศ. 2481 พระยาทรงสุรเดช ขณะนั้นดำรงตำแหน่ง ผู้บัญชาการโรงเรียนรบ จังหวัดเชียงใหม่ ได้นำนักศึกษาไปฝึกภาคสนามที่จังหวัดราชบุรี ได้มีคำสั่งให้พ้นจากราชการโดยไม่มีเบี้ยหวัดบำนาญ และบังคับให้เดินทางออกนอกประเทศ พร้อมด้วยร้อยเอกสำรวจ กาญจนสิทธิ์ ทส. ประจำตัว

ครั้งที่5 กบฎเสนาธิการ (1 ตุลาคม พ.ศ.2491) โดย พลตรีหลวงศรานุชิต (สมบูรณ์ ศรานุชิต) และพลตรีเนตร เขมะโยธิน เป็นหัวหน้า

-  เมื่อนายทหารระดับเสนาธิการของกองทัพ เช่น พล.ต.สมบูรณ์ ศรานุชิต และ พล.ต.เนตร เขมะโยธิน เป็นหัวหน้าคณะนายทหารกลุ่มหนึ่ง วางแผนที่จะเข้ายึดอำนาจการปกครอง และปรับปรุงกองทัพจากความเสื่อมโทรม และได้ให้ทหารเล่นการเมืองต่อไป แต่รัฐบาลจอมพล ป. พิบูลสงคราม ทราบแผนการล่วงหน้าและทำการจับกุมผู้คิดก่อการได้ ผู้ถูกจับกุมในเหตุการณ์ครั้งนี้มีอดีตรัฐมนตรีสมัย นายปรีดี พนมยงค์ และพลเรือตรีถวัลย์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ เป็นนายกรัฐมนตรีหลายคน

กบฏครั้งนี้ เกิดหลังรัฐประหาร พ.ศ. 2490 ที่จอมพล ป. พิบูลสงครามเป็นหัวหน้าคณะรัฐประหาร ยึดอำนาจจากรัฐบาลพลเรือตรีถวัลย์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ ประมาณหนึ่งปี และหลังจากกบฏเสนาธิการไม่ถึงหนึ่งปี ก็เกิดกบฏซ้ำอีกครั้ง คือ กบฏวังหลวง เมื่อ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2492และหลังจากนั้นอีกครั้ง คือ กบฏแมนฮัตตัน เมื่อวันที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2494. ความพยายามยึดอำนาจจากจอมพล ป. พิบูลสงคราม ประสบผลสำเร็จในที่สุด ในวันที่ 16 กันยายน พ.ศ.2500 เมื่อจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ได้เป็นหัวหน้าคณะรัฐประหารทำการโค่นล้มรัฐบาลของจอมพล ป. พิบูลสงคราม

ครั้งที่6 กบฎแบ่งแยกดินแดน (28 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2491)

- เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2491 ได้มีการจับกุมสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรภาคอีสานหลายคน เช่น นายทองอินทร์ ภูมิพัฒน์ นายถวิล อุดล นายเตียง ศิริขันธ์ นายฟอง สิทธิธรรม โดยกล่าวหาว่ารวมกันดำเนินการฝึกอาวุธ เพื่อแบ่งแยกดินแดนภาคอีสานออกจากประเทศไทย แต่รัฐบาลไม่สามารถดำเนินการจับกุมได้ เนื่องจากสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมีสิทธิคุ้มครองทางการเมือง
- กบฏ พ.ศ. 2507 การก่อการกบฏในประเทศไทย ที่มักไม่ค่อยมีการบันทึกไว้ ในวันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2507 เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ทำการจับกุมผู้ก่อการกบฏทั้งหมด 10 คน โดยมากเป็น ทหารอากาศ มี ทหารเรือ และ ตำรวจ เข้าร่วมด้วย โดยทราบเรื่องว่าจะก่อการกบฏในวันที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2507 ซึ่งผู้ก่อการกบฏ อาทิ เช่น พล.อ.อ.นักรบ บิณศรี อดีตรองผู้บัญชาการทหารอากาศ เป็นหัวหน้า, พล.อ.ต.ละเอิบ ปิ่นสุวรรณ, พล.อ.ต.เอกชัย มุสิกบุตร, พ.ท.บุญพฤกษ์ จาฏามระ พ.ท.สุดใจ อังคณานุรักษ์, ร.อ. นรชัย จาฏามระ
- กบฏยังเติร์ก หรืออำนาจการปกครองของนายกรัฐมนตรี พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ผู้ก่อการประกอบด้วยนายทหารซึ่งจบจากโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า รุ่น 7 หรือที่เรียกว่ารุ่น ยังเติร์ก ได้แก่ พันเอกมนูญ รูปขจร (ม.พัน.4 รอ.), พันเอกชูพงศ์ มัทวพันธุ์ (ม.1 รอ.), พั กบฏเมษาฮาวาย เป็นการก่อกบฏเมื่อวันที่ 1 เมษายน - 3 เมษายน พ.ศ. 2524 เพื่อยึดนเอกประจักษ์ สว่างจิตร (ร.2), พันโทพัลลภ ปิ่นมณี (ร.19 พล.9), พันเอกชาญบูรณ์ เพ็ญตระกูล (ร.31 รอ.), พันเอกแสงศักดิ์ มงคละสิริ (ช.1 รอ.), พันเอกบวร งามเกษม (ป.11), พันเอกสาคร กิจวิริยะ (สห.มทบ.11) โดยมี พลเอกสัณห์ จิตรปฏิมา รองผู้บัญชาการทหารบก เป็นหัวหน้าคณะ

ที่สุดกรมตำรวจ จึงใช้วิธีใช้อำนาจและเล่ห์เหลี่ยมในการจับกุม 4 อดีตรัฐมนตรีจากภาคอีสาน ประกอบด้วย จำลอง ดาวเรือง ถวิล อุดล ทองอินทร์ ภูริพัฒน์ และ ดร.ทองเปลว ชลภูมิ ซึ่งทั้งหมดเป็นอดีตรัฐมนตรีและนักการเมืองในสังกัดของนายปรีดี พนมยงค์ และเตียง ศิริขันธ์

จากนั้นจึงนำไปยิงทิ้ง เมื่อเวลา 03:00 คืนวันที่ 4 มีนาคม 2492 ที่ถนนพหลโยธิน ก.ม.ที่ 11 บริเวณบางเขน (ใกล้แยกรัชโยธิน) โดยทั้งหมดถูกยิงเสียชีวิตอย่างน่าสงสัยบนรถขนนักโทษของตำรวจ แต่ทางตำรวจแถลงว่าเกิดจากการปะทะกับโจรมลายูที่จะมาชิงตัวนักโทษ ซึ่งไม่มีใครเชื่อถือ

ครั้งที่7 กบฎวังหลวง (26 กุมภาพันธ์ 2492) โดย ปรีดี พนมยงค์ เป็นหัวหน้า

- เกิดขึ้นโดยนายปรีดี พนมยงค์นำกองกำลังส่วนหนึ่งจากประเทศจีนร่วมกับคณะนายทหารเรือ และอดีตเสรีไทยกลุ่มหนึ่ง เรียกตัวเองว่า "ขบวนการประชาธิปไตย 26 กุมภาพันธ์" นำกำลังยึดพระบรมมหาราชวังและมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เป็นกองบัญชาการ (จึงเป็นที่มาของชื่อกบฏในครั้งนี้) ในเวลาประมาณ 16.00 น. และเมื่อเวลา 21.00 น. ประกาศถอดถอน รัฐบาลจอมพลป. พิบูลสงคราม และนายทหารชั้นผู้ใหญ่หลายนาย โดยนายปรีดีได้ปลอมตัวเป็นทหารเรือและติดหนวดปลอมปะปนเข้ามาพร้อมกับกลุ่มกบฏ แต่มีผู้พบเห็นและจำได้

ซึ่งความจริงแล้ว ทางฝ่ายรัฐบาลก็รู้ตัวก่อนแล้ว เพราะ จอมพล ป.ก่อนหน้านั้นได้พูดทิ้งท้ายไว้เป็นนัยทางวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทยว่า "เลือดไทยเท่านั้น ที่จะล้างเมืองไทยให้สะอาดได้" และได้ออกประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินไว้ล่วงก่อนถึง 3 วันเกิดเหตุ

ในระยะแรก ฝ่ายกบฏดูเหมือนจะเป็นฝ่ายได้ชัยชนะ เพราะสามารถยึดสถานที่สำคัญและจุดยุทธศาสตร์ไว้ได้หลายจุด แต่ทว่าตกค่ำของคืนวันนั้นเอง ทหารฝ่ายรัฐบาลก็ตั้งตัวติดและสามารถยึดจุดยุทธศาสตร์กลับคืนมาได้ อีกทั้งกองกำลังทหารเรือฝ่ายสนับสนุนกบฏจากฐานทัพเรือสัตหีบก็ติดอยู่ที่ท่าน้ำบางปะกง เพราะน้ำลดขอดเกินกว่าปกติ แพขนานยนต์ไม่สามารถที่จะลำเลียงอาวุธและกำลังคนข้ามฟากไปได้ เมื่อน้ำขึ้นก็เป็นเวลาล่วงเข้ากลางคืน กองกำลังทั้งหมดมาถึงพระนครในเวลา 2 ยาม ถึงตอนนั้นฝ่ายกบฏก็เพลี่ยงพล้ำต่อรัฐบาลแล้ว

จุดที่มีการปะทะกันระหว่างทหารบกฝ่ายรัฐบาล และทหารเรือฝ่ายกบฏ เช่น ถนนวิทยุ ถนนพระราม 4 สาทร เป็นต้น มีการยิงกระสุนข้ามหลังคาบ้านผู้คนในละแวกนั้นไปมาเป็นตับ ๆ

พล.ต.สฤษดิ์ ธนะรัชต์ (จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ - ยศในขณะนั้น) ได้รับแต่งตั้งเป็นผู้อำนวยการปราบปราม มีการสู้รบกันในเขตพระนครอย่างหนักหน่วง โดย พล.ต.สฤษดิ์เป็นผู้ยิงปืนจากรถถังทำลายประตูวิเศษไชยศรีของพระบรมมหาราชวังพังทลายลง จนในที่สุด เวลาเย็นของวันที่27 กุมภาพันธ์ ทั้ง 2 ฝ่ายก็หยุดยิง เมื่อรัฐบาลสามารถควบคุมสถานการณ์ไว้ได้และปราบปรามฝ่ายกบฏได้สำเร็จ นายปรีดี พนมยงค์ ต้องหลบหนีออกนอกประเทศอีกครั้ง และหลังจากนั้นอีกไม่กี่วัน ได้มีการสังหารบุคคลสำคัญทางการเมืองลงหลายคน เช่น พล.ต.ต. บรรจงศักดิ์ ชีพเป็นสุข ผู้บัญชาการตำรวจนครบาล และ พ.ต. โผน อินทรทัต ผู้อำนวยการโรงงานยาสูบและอดีตเสรีไทย รวมทั้งการสังหาร 4 อดีตรัฐมนตรีที่ถนนพหลโยธิน กิโลเมตรที่ 13 คือนายทองอินทร์ ภูริพัฒน์ นายถวิล อุดล นายจำลอง ดาวเรือง และนายทองเปลว ชลภูมิ ซึ่งเป็นนักการเมืองในสายของนายปรีดี พนมยงค์ เป็นต้น

ครั้งที่8 กบฎแมนฮัตตัน (29 มิถนายน พ.ศ.2494) โดย นาวาเอกอานน บุญฑริกธาดา และ นาวาตรีมนัส จารุภา

- เมื่อทหารเรือกลุ่มหนึ่ง นำโดย น.ต.มนัส จารุภา รน. ทำการกบฏจี้ตัวจอมพล ป. พิบูลสงครามระหว่างเป็นประธานในพิธีรับมอบเรือขุดสันดอนสัญชาติอเมริกัน ชื่อ แมนฮัตตัน ที่กองบัญชาการกองทัพเรือ เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร โดยนำไปกักขังไว้ในเรือหลวงชื่อ "ศรีอยุธยา" ที่จอดรออยู่กลางแม่น้ำเจ้าพระยา

หัวหน้าคณะก่อการ คือ น.อ. อานนท์ บุญฑริกธาดา รน. สั่งการให้ทหารเรือกลุ่มที่สนับสนุนการก่อการมุ่งหน้าและตรึงกำลังไว้ที่พระนคร และประกาศตั้ง พระยาสารสาสน์ประพันธ์ ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรี โดย จอมพล ป. พิบูลสงคราม กระจายเสียงในฐานะนายกรัฐมนตรีจากในเรือ แต่ทางฝ่ายรัฐบาลไม่ยอม ได้กระจายเสียงตอบโต้ไปโดยใช้วิทยุของกรมการรักษาดินแดน (ร.ด.) โดยได้ให้นายวรการบัญชา ประธานสภาผู้แทนราษฎรรักษาการณ์นายกรัฐมนตรีแทน และตั้งกองบัญชาการขึ้นที่ทำเนียบรัฐบาล (ในขณะนั้นคือ พระที่นั่งอนันตสมาคม) จึงเกิดการต่อสู้ยิงกันอย่างหนักระหว่างทหารฝ่ายรัฐบาลและทหารฝ่ายก่อการ มีการทิ้งระเบิดจากเครื่องบินแบบ Spirt fire และ T6 ใส่เรือหลวงศรีอยุธยาที่อยู่กลางแม่น้ำเจ้าพระยา จนกระทั่งเวลาประมาณ 15.00 น. ของวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2494 เรือก็จม จอมพล ป. พิบูลสงคราม ถูกทหารเรือที่อยู่บนเรือนำว่ายน้ำหลบหนีออกมาได้ โดยการกบฏครั้งนี้นับว่าเสียหายมากที่สุดในประวัติศาสตร์ไทย เพราะสถานที่ต่าง ๆ เสียหาย และมีผู้บาดเจ็บล้มตายนับร้อยทั้งทหารของทั้ง 2 ฝ่าย และประชาชนที่ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ ภายหลังเหตุการณ์ผู้ก่อการได้แยกย้ายกันหลบหนีไปพม่าและสิงคโปร์

ครั้งที่9 กบฎสันติภาพ (8 พฤศจิกายน พ.ศ.2497)

- เมื่อรัฐบาลจอมพล ป. พิบูลสงคราม ได้จับกุมประชาชนจำนวนมาก โดยอาศัยอำนาจตามความในกฎหมายลักษณะอาญา ร.ศ.127 มาตรา 102, 104, 177, 181 และ พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายลักษณะอาญา (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2478 มาตรา 4 ในการจับกึมครั้งนี้ กรมตำรวจได้ออกแถลงการณ์ในวันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2495 ได้จับกุมบุคคลต่างๆ เป็นจำนวนถึง 104 คน "ด้วยปรากฏจากการสอบสวนของกรมตำรวจว่า มีบุคคลคณะหนึ่งได้สมคบกันกระทำผิดกฎหมาย ด้วยการยุยงให้มีการเกลียดชังกันในระหว่างคนไทย เพื่อก่อให้เกิดการแตกแยก เกิดการทำลายกันเอง โดยใช้อุบายต่างๆ เช่น ปลุกปั่นแบ่งชั้น เป็นชนชั้นนายทุนบ้าง ชนชั้นกรรมกรบ้าง ชักชวนให้เกลียดชังชาวต่างประเทศที่เป็นมิตรของประเทศบ้าง อันเป็นการที่อาจจะทำให้เสื่อมสัมพันธไมตรีกับต่างประเทศ ยุยงให้ทหารที่รัฐบาลส่งออกไปรบในเกาหลี ตามพันธะที่รัฐบาลมีอยู่ต่อองค์การสหประชาชาติ ให้เสื่อมเสียวินัย เมื่อเกิดการปั่นป่วนในบ้านเมืองได้ระยะเวลาเหมาะสมแล้ว ก็จะใช้กำลังเข้าทำการเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นระบอบอื่น ซึ่งมิใช่ระบอบประชาธิปไตย ด้วยการชักจูงชาวต่างประเทศเข้าร่วมทำการยึดครองประเทศไทย..." จากนั้นยังได้ทะยอยจับกุมประชาชนเพิ่มเป็นระยะๆ จนกระทั่งถึงกลางปี พ.ศ. 2496 ก็ยังมีข่าวว่าได้จับกุมและสึกพระภิกษุที่เคยสนับสนุนและเผยแพร่สันติภาพอีก

          คดีนี้ อัยการสั่งฟ้องผู้ต้องหารวมทั้งสิ้น 54 ราย ศาลได้พิพากษาจำคุก บางราย 13 ปี บางราย 20 ปี และได้รับการประกันตัวและพ้นโทษตาม พ.ร.บ.นิรโทษกรรม เนื่องในโอกาสพุทธศตวรรษที่ 25 ในปี พ.ศ. 2500

ครั้งที่10 กบฎ พ.ศ.2507 (1 ธันวาคม พ.ศ.2507) โดย พลอากาศเอกนักรบ บิณศรี เป็นหัวหน้า

ซึ่งศาลทหารได้ตัดสินจำคุกทั้งหมด 3 ปี 3 คน ได้แก่ พ.ท.บุญพฤกษ์ จาฏามระ, พ.ท.สุดใจ อังคณานุรักษ์ และ ร.อ.นรชัย จาฏามระ ในวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2508

ครั้งที่11 กบฎ 26 มีนาคม 2520 (26 มีนาคม พ.ศ.2520) โดย พลเอกฉลาด หิรัญศิริ เป็นหัวหน้า

- พล.อ.ฉลาด หิรัญศิริ และนายทหารกลุ่มหนึ่ง ได้นำกองกำลังทหารจากกองพลที่ 9 จังหวัดกาญจนบุรี เข้ายึดสถานที่สำคัญ 4 แห่ง คือ ศูนย์ปฏิบัติการกองทัพบก สวนรื่นฤดี กองบัญชาการกองพลที่ 1 รักษาพระองค์ กองบัญชาการทหารสูงสุดส่วนหน้า สนามเสือป่า และกรมประชาสัมพันธ์ ฝ่ายทหารของรัฐบาลพลเรือน นำโดย พล.ร.อ.สงัด ชลออยู่ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม พล.อ.อ.กมล เดชะตุงคะ ผู้บัญชาการทหารสูงสุด และพล.อ.เสริม ณ นคร ผู้บัญชาการทหารบก ได้ปราบปรามฝ่ายกบฏเป็นผลสำเร็จ พล.อ.ฉลาด หิรัญศิริ ถูกประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าตามคำสั่งนายกรัฐมนตรี ซึ่งอาศัยอำนาจตามมาตรา 21 ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2520 นับเป็นกบฏคนสุดท้ายที่ถูกประหารชีวิตตราบจนบัดนี้

ครั้งที่12 กบฎยังเติร์ก หรือ กบฎเมษาฮาวาย (1-3 เมษายน พ.ศ.2524) โดย  พันเอกมนูญ รูปขจร มีพลเอกสัณห์ จิตรปฏิมา เป็นหัวหน้า

  คณะผู้ก่อการได้เริ่มก่อการเมื่อเวลา 2.00 น. ของวันที่ 2 เมษายน โดยจับตัว พลเอกเสริม ณ นคร ผู้บัญชาการทหารสูงสุด, พลโทหาญ ลีนานนท์, พลตรีชวลิต ยงใจยุทธ และพลตรีวิชาติ ลายถมยา ไปไว้ที่หอประชุมกองทัพบก และออกแถลงการณ์คณะปฏิวัติ มีใจความว่า

"เนื่องจากสถานการณ์ของประเทศทุกด้านกำลังระส่ำระส่ายและทรุดลงอย่างหนัก เพราะความอ่อนแอของผู้บริหารประเทศ พรรคการเมืองแตกแยก ทำให้เสถียรภาพของรัฐบาลสั่นคลอน จึงเป็นจุดอ่อนให้มีคณะบุคคลที่ไม่หวังดีต่อประเทศเคลื่อนไหว จะใช้กำลังเข้ายึดการปกครองเพื่อเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นแบบเผด็จการถาวร ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยและอยู่รอดของประเทศ คณะปฏิวัติซึ่งประกอบด้วยทหารบก ทหารเรือ ทหารอากาศ ตำรวจ และพลเรือน จึงได้ชิงเข้ายึดอำนาจการปกครองของประเทศเสียก่อน"

พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ได้กราบบังคมทูลเชิญพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ และพระบรมวงศานุวงศ์ เสด็จพระราชดำเนินไปประทับที่ กองทัพภาคที่ 2 ค่ายสุรนารี จังหวัดนครราชสีมา ตั้งกองบัญชาการตอบโต้ และใช้อำนาจปลดผู้ก่อการออกจากตำแหน่งทางทหาร โดยได้กำลังสนับสนุนจาก พลตรี อาทิตย์ กำลังเอก รองแม่ทัพภาคที่ 2

การกบฏสิ้นสุดลงโดยไม่ได้มีการต่อสู้กัน โดยเกิดขึ้นและจบลงอย่างรวดเร็วเสมือนฝันหรือเป็นการแสดง ประจวบกับเกิดขึ้นเมื่อต้นเดือนเมษายนตรงกับวันเอพริลฟูลส์ ซึ่งตามธรรมเนียมชาวตะวันตกถือเป็นวันที่ผู้คนโกหกใส่กันได้ จึงได้อีกชื่อนึงในเชิงเหยียดหยันจากสื่อมวลชนว่า กบฏเมษาฮาวาย

ครั้งที่13 กบฎทหารนอกราชการ (9 กันยายน พ.ศ.2528) โดย พันเอกมนูญ รูปขจร มีพลเอกเสริม ณ นคร เป็นหัวหน้า

- เป็นการก่อกบฏเมื่อวันที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2528ของนายทหารนอกประจำการคณะหนึ่ง ประกอบด้วย พันเอกมนูญ รูปขจร พลเอกเกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ พลเอกเสริม ณ นคร พลเอกยศ เทพหัสดิน ณ อยุธยา ร่วมด้วยทหารประจำการอีกส่วนหนึ่ง และพลเรือนบางส่วนซึ่งเป็นผู้นำแรงงาน โดยได้ความสนับสนุนทางการเงินจากนายเอกยุทธ อัญชันบุตร การกบฎครั้งนี้พยายามจะยึดอำนาจการปกครองที่นำโดยนายกรัฐมนตรี พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ กบฏครั้งนี้มีขึ้นในช่วงที่นายกรัฐมนตรีเดินทางไปราชการที่ประเทศอินโดนีเซีย ส่วนพลเอกอาทิตย์ กำลังเอก ซึ่งดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารบกในขณะนั้น อยู่ระหว่างปฏิบัติภารกิจในทวีปยุโรป

การก่อการเริ่มต้นเมื่อเวลา 3.00 น. โดยรถถังจำนวน 22 คัน จากกองพันทหารม้าที่ 4 รักษาพระองค์ (ม.พัน.4 รอ.) พร้อมด้วยกำลังทหารกว่า 400 นาย จากกองกำลังทหารอากาศโยธิน เข้าควบคุมกองบัญชาการทหารสูงสุด สนามเสือป่า กรมประชาสัมพันธ์ และองค์การสื่อสารมวลชนแห่งประเทศไทย และอ่านแถลงการณ์ของคณะปฏิวัติ ระบุนาม พลเอกเสริม ณ นคร เป็นหัวหน้าคณะปฏิวัติ

ในส่วนของนายเอกยุทธ อัญชันบุตร ได้นำกำลังทหารส่วนหนึ่ง และผู้นำสหภาพแรงงาน เข้าไปยึดองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ (ขสมก.) และควบคุมตัวนายพิเชษฐ สถิรชวาล ผู้อำนวยการ ขสมก. ในขณะนั้น เพื่อนำรถขนส่งมวลชนไปรับกลุ่มผู้ใช้แรงงานเข้ามาร่วมด้วย

ต่อมาทหารฝ่ายรัฐบาล ประกอบด้วยพลเอกเทียนชัย สิริสัมพันธ์ รองผบ.ทบ. รักษาการตำแหน่ง ผบ.ทบ. พลโทชวลิต ยงใจยุทธ รองเสนาธิการทหารบก, พลโทพิจิตร กุลละวณิชย์ ประสานกับฝ่ายรัฐบาลซึ่งพลเอกประจวบ สุนทรางกูร รองนายกรัฐมนตรี อยู่ในตำแหน่งรักษาการนายกรัฐมนตรี ได้ตั้งกองอำนวยการฝ่ายต่อต้านขึ้นที่ กรมทหารราบที่ 11 รักษาพระองค์ (ร.11 รอ.)บางเขน และนำกองกำลังจาก พัน.1 ร.2 รอ. เข้าต่อต้าน และออกแถลงการณ์ตอบโต้ในนามของ พลเอกอาทิตย์ กำลังเอก กองกำลังหลักของฝ่ายรัฐบาลคุมกำลังโดยกลุ่มนายทหาร จปร. 5 ประกอบด้วย พลโทสุจินดา คราประยูร พลโทอิสระพงศ์ หนุนภักดี พลอากาศโทเกษตร โรจนนิล

เมื่อเวลาประมาณ 9.50 น. รถถังของฝ่ายกบฏ ที่ตั้งอยู่บริเวณลานพระบรมรูปทรงม้า เริ่มระดมยิงเสาอากาศวิทยุ และอาคารของสถานีวิทยุกระจายเสียงกองพลที่ 1 รักษาพระองค์ และยิงปืนกลเข้าไปในบริเวณวังปารุสกวัน ซึ่งเป็นที่ตั้งของกรมประมวลข่าวกลาง ทำให้ผู้สื่อข่าวต่างประเทศเสียชีวิตสองคน คือ นายนีล เดวิส ชาวออสเตรเลีย และนายบิล แรตช์ ชาวอเมริกัน

ทั้งสองฝ่ายปะทะกันรุนแรงขึ้น และมีการเจรจาเมื่อเวลา 15.00 น. โดยพลโทพิจิตร กุลละวณิชย์ เป็นตัวแทนฝ่ายรัฐบาล และพลเอกยศ เทพหัสดิน ณ อยุธยา เป็นตัวแทนฝ่ายกบฏ และทั้งสองฝ่ายตกลงกันได้ และถอนกำลังกลับที่ตั้งเมื่อเวลา 17.30 น.

ส่วนพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ เดินทางกลับประเทศไทยเมื่อคืนวันที่ 9 กันยายน แล้วเข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่พระตำหนักทักษิณราชนิเวศน์ จังหวัดนราธิวาส ในคืนนั้น

เมื่อการกบฏล้มเหลว ผู้ก่อการ คือ พันเอกมนูญ รูปขจร และนาวาอากาศโทมนัส รูปขจร ได้ลี้ภัยไปสิงคโปร์และเดินทางไปอยู่ในประเทศเยอรมนีตะวันตก ส่วนคณะที่เหลือให้การว่าถูกบังคับจากคณะผู้ก่อการกบฏ มีผู้ถูกดำเนินคดี 39 คน หลบหนี 10 คน

มีข่าวลือเกี่ยวกับการยึดอำนาจครั้งนี้ว่า พันเอกมนูญ รูปขจร ทำหน้าที่เพียงเป็นหัวหอกออกมายึด เพื่อคอยกำลังเสริมของผู้มีอำนาจที่จะนำกำลังออกมาสมทบในภายหลัง และการกบฏครั้งนี้ล้มเหลวเนื่องจาก "นัดแล้วไม่มา"

(ว่าที่)ครั้งที่14 กบฎพันธมิตรฯ (พ.ศ.2551)  โดย กลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปตูประชาธิปไตย

- กลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย หรือที่เรียกกันสั้นๆว่ากลุ่มพาลทะมิดพันธมิตร ประกอบด้วยแกนนำทั้ง9คน ได้แก่ พล.ต.จำลอง ศรีเมือง  นายสนธิ ลิ้มทองกุล  นายสมศักดิ์ โกศัยสุข  นายสมเกียรติ พงษ์ไพบูลย์  นายพิภพ ธงไชย  นายสุริยะใส กตะศิลา  นายไชยวัฒน์ สินสุวงศ์  นายเทิดภูมิ ใจดี และนายอมร อมรรัตนานนท์  เป็นกลุ่มการชุมนุมที่มีพลังมากที่สุดในโลก(เขาว่างั้น)  โดยสามารถขออะไรรัฐบาลอะไรก็ได้ โดยไม่เกรงใจใคร สามารถล้มล้างรัฐบาลที่สุดยอดและยิ่งใหญ่อย่างพรรคไทยรักไทยที่ประชาชนคนไทยรักและนับถือได้เกือบสิ้นซาก

โดยเมื่อรัฐบาลผสมอย่างพรรคพลังประชาชนได้จัดตั้งรัฐบาลได้สำเร็จตามระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข กลุ่มพันธมิตรก็ยังไม่เลิกลาที่จะขับไล่รัฐบาลผสมชุดนี้ าให้ข้อมูลประชาชนคนไทยผ่านช่องทีวีASTVให้มาร่วมชุมนุมจนเศรษฐกิจทรุดเป็นอย่างมาก ซึ่งสำหรับบางคนการชุมนุมนี้ถือว่ากลายเป็นแฟชั่นขนานหนึ่งสำหรับคนที่มีความแยกแยะไม่ดีพอไปแล้ว

เมื่อรวบรวมประชาชนได้จำนวนหนึ่ง จึงได้ยกขบวนม็อบตัวเองจากสะพานมัฆวานรังสรรค์ ไปยึดสถานีโทรทัศน์NBT ทำเนียบรัฐบาล และสถานที่ราชการต่างๆ  โดยมีหน่วยกล้าตายแนวหน้าอย่างนักรบศรีวิชัย ไปบุกทำลายข้าวของต่างๆในสถานีโทรทัศน์NBT ยึดได้ทั้งมีด และอาวุธโหดๆทั้งน้านน

ล่าสุดทำเนียบรัฐบาลจึงได้เป็นที่อยู่และที่ปักหลักของกลุ่มพันธมิตรไปที่เรียบร้อย ทั้งๆที่มีหมายจับแกนนำทั้ง9ในข้อหากบฎต่อประเทศ

ทำเนียบรัฐบาลถือว่าเป็นสถานที่จุดศูนย์กลางในการบริหารประเทศ เป็นสถานที่ที่ต้องได้รับการโปรดเกล้าฯจากพระมหากษัตริย์ จึงจะสามารถเข้าไปได้ (โดยจะเปิดให้คนทั่วไปเข้าไปได้เฉพาะวันเด็ก) จึงจัดถือเป็นสถานที่ที่ศักสิทธิ์ แต่ในขณะนี้มีทั้งวงดนตรีไปร้องเล่นทุกวัน  ถุงยางเกลื่อน ห้องส้วมเต็ม ฯลฯ ถือว่าเป็นการหมิ่นเบื้องสูง 

เมื่อมีการออกหมายจับแกนนำทั้ง9 แกนนำหลายๆคนจึงไม่สามารถออกไปจากทำเนียบรัฐบาลได้ เพราะออกไปก็โดนจับ อยู่ไปก็โดนข้อหากบฎ ฉนั้นแกนนำทั้งหลายจึงได้แต่ปราศรัยให้ทุกคนออกมาเป็นโล่ห์ป้องกันชุมนุมเพื่อให้รัฐบาลออกไปเพื่อให้ยกเลิกหมายจับแกนนำทั้ง9 ซึ่งกองกำลังที่สำคัญที่มาป้องกันให้กับกลุ่มพันธมิตรก็มีทั้งนักรบศรีวิชัย พระในกลุ่มสันติอโศก มีโพธิรักษ์เป็นหัวหน้าลัทธิ (พระที่เป็นปาลาชิก) และผู้หญิง  ถือเป็นโล่ห์กำลังสำคัญในการป้องกันกลุ่มของตน

กลุ่มพันธมิตรมีจุดยืนที่จะให้รัฐบาลห้ามแก้รัฐธรรมนูญปี 2550 ,เอาการเมืองใหม่50 50 , รัฐบาลที่มาจากพรรคพลังประชาชนต้องออกไป (ซึ่งการที่จะมีการเมืองใหม่นั้น ต้องแก้รัฐธรรมนูญ ดังนั้นกลุ่มพันธมิตรก็ยังสับสนในตัวเอง)

ปัจจุบันกลุ่มพันธมิตรกำลังรอวันเหี่ยวเฉา เมื่อใดก็ตามที่มีการเลิกชุมนุม แกนนำกลุ่มนี้จะถูกจับข้อหากบฎ

อ้างอิง  http://bell-wsr-.exteen.com/20080924/entry-1

ปฏิวัติ .....รัฐประหารและกบฏ ในประวัติศาสตร์ไทย

บ้านเมืองไทยวุ่นวายและยุ่งเหยิง ขัดแย้งกันอย่างรุนแรงมากขึ้น จากเหตุการณ์คืนวันที่ 22 กรกฎาคม 2550 ที่ต่างฝ่ายก็อ้าง "ความถูกต้อง" ของมุมมองฝ่ายตน            ในความขัดแย้งของอำนาจและผลประโยชน์ (ที่ไม่ใช่อุดมการณ์หรือความคิดเช่นในสมัยก่อน) ฝ่ายหนึ่งได้นำคำว่า " กบฏ " มาใช้อย่างมั่นใจ และดันนำมาใช้กับฝ่ายที่เป็นผู้รัฐประหาร และสามารถยึดครองการปกครองรัฐได้เป็นผลสำเร็จ            คำว่า กบฏ หากจำไม่ผิด มันเป็นคำที่แสดงความหมายของ " ผู้ที่ต้องการเปลี่ยนแปลงการปกครองจากกลุ่มคนชนชั้นปกครองหรือรัฐเดิม แต่ไม่ประสบความสำเร็จในการกระทำการใด ๆ  เพื่อการเปลี่ยนแปลงไปสู่จุดมุ่งหมายของตน "           จึงให้นึกขำในใจว่า แท้จริงแล้วบ้านเมืองของเรายังขาดความรู้ความเข้าใจ ขนาดคำว่า "กบฏ" ยังนำมาใช้เป็นเครื่องมือเชิงจิตวิทยา เพื่อแสดงให้เห็นว่า  " พวกที่ล้มล้างการปกครองและปฏิวัติ รัฐประหารนั้น เป็นพวกกบฏ หรือ(กำลังจะ)พ่ายแพ้ต่อพวกของเขาที่เป็นผู้ปกครอง(เดิม) ของรัฐ " แสดงว่า รัฐบาลของประเทศไทยในวันนี้ เป็นกบฏในสายตาของพวกเขาด้วย           ก็ให้ยิ่งงงมากไปกว่าเดิม เพราะคนกลุ่มหนึ่งที่เรียกตัวเองว่าเป็นสื่อ " PTV" นั้น ก็เป็นสื่อสารมวลชนเฉพาะกิจ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพรรคการเมืองที่เคยเป็นผู้ปกครองรัฐหรือรัฐบาลเสียงข้างมากในระบอบประชาธิปไตย กลับใช้คำเหล่านี้ได้อย่างเต็มปาก ทั้ง ๆ ที่คนทั้งหมดของกลุ่มผู้ชุมนุม ถือได้ว่า ไม่เคยเป็นรัฐบาล เพราะไม่เกี่ยวข้องกับพรรคการเมืองใด(ตามที่กล่าวอ้างเองตลอดเวลา)         การใช้คำว่า"กบฏ" ของกลุ่มผู้ชุมนุม PTV จึงเป็นการเข้าใจผิดมากไปหรือหรือเปล่า ? หรือเขาใช้คำเหล่านี้เพราะในความจริง เขาก็คือผู้เสียอำนาจรัฐ(และผลประโยชน์มหาศาล) และกำลังสารภาพว่าเป็นกลุ่มผู้ประท้วงเพื่อพรรคการเมืองที่เคยเป็นรัฐบาล เพื่อบุคคลใดบุคคลหนึ่ง โดยที่เขาไม่รู้ตัวว่า "  ประชาชน" ผู้ได้เสพการสื่อสารทั้งสองด้าน มีความคิด และไม่ได้โง่ไปเสียทั้งหมด          การวางยุทธศาสตร์และยุทธวิธีที่หลากหลายในการทำสงครามเพื่อเอาชนะฝ่ายตรงข้ามเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการ แต่ยุทธวิธีที่หลากหลายนั้น มันได้ย้อนกลับและมีผลกระทบใน "ความจริง"           ความจริงที่กำลังฟ้องให้เห็นว่า จุดมุ่งหมายหรือ "อุดมการณ์"ของการประท้วงที่กล่าวอ้างนั้น  มันได้มี  ปรากฎการณ์ขัดแย้งในตัวของมันเองตลอดเวลา  ความลักหลั่นเหล่านั้นกำลังกัดกร่อน "ความเชื่อมั่น" และ" ศรัทธา"  ของผู้รักประชาธิปไตยที่ไม่ต้องการอำนาจเผด็จการทหาร ให้เห็นความจริง ......มากขึ้นทุกขณะ           เพื่อความไม่หลงประเด็นกับคำว่า "กบฏ" จนเกินไป ในฐานะของผู้สนใจในเรื่องราวของประวัติศาสตร์ ในแง่มุมของเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วในอดีตของการแย่งชิงอำนาจระหว่างกลุ่มของมนุษย์ มาเล่าสู่กันฟัง ให้เห็นถึงคำว่า การปฏิวัติ รัฐประหารและกบฏนั้น เกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อใด  ซึ่งตัวอย่างในประวัติศาสตร์คงจะบอกได้ดีว่า อะไรคือกบฏ            ย้อนกลับไปในสมัยสุโขทัย ในฐานะของรัฐ เป็นราชธานีของบรรพบุรุษที่กลายมาเป็นคนไทยในปัจจุบันสายหนึ่ง "การปฏิวัติครั้งแรก" เกิดขึ้นเพื่อการชิงอำนาจระหว่างกลุ่มขอมพระนครและกลุ่มขอม-ไท ขอมพระนครคือสมาดโขลญลำพง ขอม-ไท คือพ่อขุนศรีนาวนำถม ขอมพระนครเข้ายึดอำนาจจากเจ้านายท้องถิ่นคือพ่อขุนศรีนาวนำถม  หลังจากการสิ้นสลายของอำนาจในศูนย์กลางที่นครธมหลังสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7             ขอมพระนครครองอำนาจในสุโขทัยได้ระยะหนึ่ง จารึกวัดศรีชุมก็เขียนว่า พ่อขุนบางกลางหาวและพ่อขุนผาเมือง รวบรวมไพร่พลที่เมืองบางขลุงทางทิศใต้ของสุโขทัย และเข้ายึดอำนาจจากกษัตริย์สายขอมพระนครได้สำเร็จ เป็นการปฏิวัติของคนเชื้อสายขอม - ไท - สยาม             จึงถือว่า นี่คือเหตุการณ์ "ปฏิวัติ รัฐประหารครั้งแรก ของประวัติศาสตร์ชาติ" ส่วนสมาดโขลญลำพง ก็ยังไม่นับว่าเป็น " กบฏ"  เพราะสามารถทำการโค่นล้มสายพ่อขุนเจ้าเก่าแห่งสุโขทัยได้เช่นกัน             ส่วนการกบฏครั้งแรกของประวัติศาสตร์ชาติ  เป็นเหตุการณ์ในจารึกหลักที่ 1 นั่นคือการกบฏของขุนสามชน เจ้าเมืองฉอด ที่ยกพลไกรเข้ามาหมายยึดอำนาจในรัฐสุโขทัยจากพ่อขุนรามราช (กำแหง)            แล้วในสมัยกรุงศรีอยุธยาล่ะ การปฏิวัติ รัฐประหารและการกบฏ เกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อไหร่ ?           การปฏิวัติครั้งแรกของกรุงศรีอยุธยา ก็เริ่มทันทีทันใดเมื่อพระเจ้าอู่ทองสวรรคต พระราเมศวรขึ้นครองราชย์ ก็ถูกขุนหลวงพะงั่ว เข้ายึดอำนาจรัฐและเนรเทศพระองค์ไปลพบุรี              ด้วยหลักฐานพงศาวดารในช่วงยุคต้นของกรุงศรีอยุธยานั้น ไม่มีบันทึกและถูกทำลายไปมาก การกบฏครั้งแรกจึงต้องยกมาอยู่ในสมัยของพระเพทราชา เรียกว่า "กบฏธรรมเสถียร"  ซึ่งธรรมเสถียรมีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับเจ้าฟ้าอภัยทศ พระอนุชาของพระนารายณ์  ธรรมเสถียรได้รวบรวมผู้คนจากเขตพระนครใหม่อย่างลพบุรี และสระบุรี เข้าตีกรุงศรีอยุธยาอย่างลับ ๆ แต่บังเอิญความแตก จึงพ่ายแพ้ในการช่วงชิงอำนาจ            ข้ามเวลาอย่างรวดเร็ว ....มายังสมัยหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง ในปี 2475 การรัฐประหารครั้งแรกเกิดขึ้นในวันที่ 20 มิถุนายน 2476ยังไม่ทันฉลองครบปีของการยึดอำนาจจากพระมหากษัตริย์เลย.....                      ความขัดแย้ง อุดมการณ์ ความไม่พอในอำนาจและผลประโยชน์ นำไปสู่การรัฐประหาร "ครั้งแรก" ในระบอบประชาธิปไตย (แบบคณะราษฎร์ แบบบาง ๆ )  เป็นการปฏิวัติการเองภายในของเหล่าผู้ยึดอำนาจ โดยมีพันโทหลวงพิบูลสงครามเป็นหัวหน้า และผลักดันให้พันเอกพระยาพหลพลพยุหเสนา เป็นหน้าเสื่อ หน้าไฟ          หลังจากนั้น 4 เดือน ความไม่ชัดเจนในอุดมการณ์ของผู้ยึดอำนาจ ได้นำไปสู่การก่อการ "กบฏ" ครั้งแรก ด้วยเพราะความวิตกกังวล ในความไม่ชัดเจนนั้น จะก่ออันตรายต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ และประเทศชาติ           พลเอกพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าบวรเดช เสนาบดีกระทรวงกลาโหมในยุคก่อนการเปลี่ยนแปลงการปกครอง เป็นแกนหลักสำคัญในการก่อการ "ตักเตือน"  ด้วยกำลังทหารจากโคราชและหัวเมืองรอบนอก ไม่ให้คณะปฏิวัติตัวเองของคณะราษฎร์เดินนโยบายไปสู่ลัทธิ "คอมมิวนิสต์" อันจะเป็นภัยร้ายต่อสถาบันสูงสุดของชาติและประชาชน           "กบฏบวรเดช" จึงถือเป็นกบฏครั้งแรกของประเทศสยาม หลังเปลี่ยนแปลงการปกครองมาได้ไม่นาน ซึ่งความพ่ายแพ้ของกบฏบวรเดช ในครั้งนั้น เป็นบทเรียนสำคัญของผู้ปกครองรัฐสยามในสมัยต่อมา ในความชัดเจนของนโยบายและอุดมการณ์ของรัฐบาล             ผ่านมากว่า 75 ปี ของประชาธิปไตย ประเทศไทยของเราผ่านการ  " ปฏิวัติ รัฐประหาร" มาแล้ว 10 ครั้ง  (รวมทั้งล่าสุดด้วย) และผ่านการ  "กบฏ"มาถึง 12 ครั้ง            หากยังไม่ชัดเจนทั้งยุทธศาสตร์ อุดมการณ์และเป้าหมายที่เป็นเอกภาพ และยังมีความพยายามใช้คำว่า "กบฏ" โดยละเลยถึงความหมาย ไม่สื่อสารให้ถูกต้องและใช้พร่ำเพรื่อ กับประชาชนทั่วไปผู้เป็นกลางโดยเนื้อแท้                           ......ระวังนะครับ คำว่า"กบฏ" มันจะกลายเป็นคำว่า "บูมเบอแรง"หากใช้ไม่ถูกกาละเทศะ ".....เพราะฉันเป็นดั่งบูมเบอแรง             ขว้างไปยิ่งแรง....ยิ่งกลับมาเร็ว ขว้างไปทุกแห่ง(มั่ว) จะกลับมาที่เดิม ...." อ้างอิง   http://www.oknation.net/blog/print.php?id=81170